Strona:M. Arcta Słowniczek wyrazów obcych.djvu/253

Ta strona została uwierzytelniona.
MagMah
245

Magnesowa igła, strzałka stalowa namagnesowana, ruchomo osadzona na sztyfciku, zwracająca się zawsze jednym końcem ku biegunowi północnemu i służąca do rozpoznawania stron świata.

Magnetyczny ł. przyciągający, pociągający; wynikający z wpływu magnetyzmu zwierzęcego.

Magnetyt, żelaziak magnetyczny, minerał, połączenie tlenu z żelazem, magnes naturalny a zarazem bardzo ceniona ruda żelazna.

Magnetyzer f. zajmujący się magnetyzowaniem w celach leczniczych lub doświadczalnych.

Magnetyzm ł. własność niektórych ciał przyciągania lub odpychania innych ciał.

Magnetyzm ziemski, własność kuli ziemskiej wskutek której luźno zawieszona igła magnesowa ustawia się zawsze w pewnym kierunku; przyczyna zboczeń i nachyleń igły magnesowej.

Magnetyzm zwierzęcy czyli fizjologiczny, dawniej używana nazwa specjalnej siły organizmu ludzkiego, zdolnej wywoływać zjawiska, zwane dziś hypnotycznemi ob. Hypnotyzm.

Magnetyzować ł. wywoływać objawy wpływu magnetyzmu zwierzęcego (sen magnetyczny, poddanie się woli magnetyzera i t. p.); przen. czarować, pociągać.

Magnezjowe światło, oślepiający blask, z jakim płonie magnezjum.

Magnificat ł. pieśń Najświętszej Panny, śpiewana podczas nieszporów, zaczynająca się od słów: „Wielbij duszo moja Pana“.

Magnificus ł. dostojny, tytuł rektora uniwersytetu.

Magnifika ł. pani; kobieta okazała, wystrojona; żartobliwie żona.

Mahabharata, tytuł epopei indyjskiej w języku sanskryckim, zawierającej podania religijne starożytnych ludów, ich filozofję i różne epizody historyczne.

Mahdi ar. w wierzeniach mahometańskich oczekiwany prorok, który ma być zesłany przez Allaha aby dokonał dzieła Mahometa; imię przywłaszczane przez wichrzycieli politycznych; przywódca powstania w Sudanie w 1881 r.

Mahometanizm arab. religja