Obces, łć., natarczywość, impet.
Obcesowo, łć., znagła, natarczywie, gwałtownie, wprost, bez ceremonji.
Obcesowy, gwałtowny, natarczywy, porywczy, zuchwały.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/21/M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Obc%C4%99gi.png/50px-M._Arcta_s%C5%82ownik_ilustrowany_j%C4%99zyka_polskiego_-_ilustracja_do_has%C5%82a_Obc%C4%99gi.png)
Obcęgi, nm., narzędzie do wyjmowania gwoździ, kleszcze żelazne do trzymania żelaza rozpalonego (fig.).
Obchodowy, dróżnik kolejowy, czuwający nad porządkiem na plancie kolei żelaznej.
Obchodzenie, chodzenie naokoło jakiego miejsca w celu kontroli czy wszystko w porządku; okrążanie czegoś, omijanie, nie pójście wprost; o. prawa = niezastosowanie ś. do niego w sposób podstępny; święcenie jakiej uroczystości; o. ś., sposób postępowania z kim; dobrowolne pozbawianie ś. czego, poprzestawanie na czym.
Obchodzić, iść naokoło czego, idąc okrążać co; chodząc zwiedzać jedno po drugim; o. kogo, co: kołując zachodzić z innej strony, skradając ś. zachodzić naokoło; unikać kogo (o. zdaleka), starać ś. nie spotkać z kimś; podchodzić, oszukiwać; omijać zręcznie; o. prawo = omijać je, wykręcać w sposób oszukańczy; święcić, wyprawiać: o. urodziny, rocznicę; interesować, nie zostawiać obojętnym, dotyczeć, troszczyć ś. (bardzo mnie to o-i, jak mię to o-i!); opanowywać, ogarniać, przenikać; o. ś. czym, obywać ś. czym, przestawać na czym; o. ś. z kim, postępować z kim, traktować go źle a. dobrze; o. ś. z czym, umieć co użyć, rozumieć, jak i do czego co ś. używa; o. ś. bez kogo, bez czego = nie potrzebować kogo, czego, obywać ś. bez kogo, bez czego.
Obchód, bieg, obieg, chód naokoło czego, okrążanie, kołowanie; procesja; patrol, ront, objażdżka straży, obejście nocne straży; święcenie jakiej uroczystości, uroczystość, obrząd, obrządek; obwód, objętość; obręb lasu, przeznaczony dla strażnika, który powinien go obchodzić, pilnując od szkody; część toru kolejowego, pozostająca pod dozorem dróżnika; sposób traktowania kogo albo czego; sposób do życia, zajęcie, profesja; w lm., kręte drogi, manowce; uroczystości kościelne, narodowe.
Obciąć — p. nied. Obcinać.
Obciągać, forma dok. Obciągnąć; ciągnąć co naokoło czego, otaczać za pomocą ciągnienia; pokrywać, powlekać (o. krzesło skórą, o. drzewo pokostem); okrążać, obiegać, obchodzić, oblatywać; pociągnąwszy poprawiać (o. na sobie ubranie); pociągając, zbierać: o. brzytwę, nóż = naostrzyć; o. zegarek = skorygować go po wyjściu z fabryki, reparować; o. linę = zawiązać ją sztywno; wyzyskać, okpić, oszukać kogo; o. ś., powlekać ś., okrywać ś. (niebo o-a ś. chmurami); dostać powłoczki, zasklepiać ś. (rana ś. o-a); mleko ś. o-a = zaczyna kwaśnieć; oszukać ś, przegrać, stracić.
Obciążać, Obciążyć, nakładać ciężaru na co, naładowywać zbyt wiele; nadawać wiele ciężaru komu do niesienia; obarczać kłopotami; cięższym czynić (o. żołądek); sumienie = obarczać winą, grzechami; o. rachunek = wpisać do ksiąg należytość za wydany towar a. wypłaconą gotówką; o. hypotekę = zapisać co na niej, jako dług; o. ś., obładowywać ś. (o. ś. obowiązkami), przyjmować na siebie kłopoty.
Obciekać, Obciec, Obcieknąć — p. Ociekać.
Obcierać, dotykać co czem w celu oczyszczenia, w celu obtar-