Żuchew — p. Żuchwa.
Żuchwa, szczęka, zwłasz. górna.
Żuchwień, owad z rzędu tęgopokrywych (fig.).
Żuchwowy, odnoszący ś. do żuchwy.
Żucie, rzecz. od Żuć; gryzienie.
Żuczek, zdr. od Żuk.
Żuć, Żwać, gryźć powoli pokarm żuchwami, t. j. szczękami; o zwierzętach przeżuwających: gryźć na nowo pokarm, powracający do gęby; przen., rozważać, rozbierać jaką sprawę starannie.
Żujka, pokarm zwierząt przeżuwających, na nowo powracający do gęby dla ponownego przeżucia.
Żuk, owad z rzędu tęgopokrywych (fig.); ż. kartoflany — p. Złotka.
Żukodław, rodzaj ptaka, dławik.
Żukowiec, maleńki pajączek z rzędu roztoczy.
Żuława, nizkie wybrzeże jakiej rzeki, często zalewane i pokrywane iłem, posiadające z tej przyczyny grunt urodzajny.
Żuławczyk, Żuławianin, mieszkaniec żuław.
Żuławianka, mieszkanka żuław.
Żuławski, odnoszący ś. do żuławy, właściwy żuławie.
Żupa, kopalnia soli a. dawniej innych minerałów; skład wydobytej soli a. innych minerałów.
Żupan, polska suknia spodnia u dawnych Polaków, na którą wdziewano kontusz (fig.); suknia honorowa; dostojnik, taką suknią odziany, wielkorządca, sędzia najwyższy u dawnych plemion słowiańskich, supan, pan, ban.
Żupanik, zdr. od Żupan; strój kobiecy w dawnej Polsce.
Żupaństwo, godność żupana; okrąg, prowincja, pozostająca pod władzą żupana.
Żupica, suknia spodnia, żupan, kitlik.
Żupniczy, dotyczący żupnika, właściwy żupnikowi.
Żupnik, dozorca żupy, przełożony nad kopalniami soli (dawniej i innych minerałów).
Żupny, odnoszący ś. do żupy: pisarz ż. = dozorca żupy.
Żur, polewka z mąki owsianej, trochę zakwaszonej; podobna polewka z mąki żytniej, biały barszcz.
Żuraw — p. Żóraw.
Żurek, zdr. od Żur.
Żurnal, fr., dziennik, a zwłaszcza pismo perjodyczne z modami; jak z ż-u = podług najświeższej mody, elegancko.
Żurnalista, fr., dziennikarz, publicysta.
Żurnalistyka, fr., dziennikarstwo; ogół dziennikarzy; zajęcie dziennikarzy; prasa perjodyczna.
Żurnica, gatunek marchwi.
Żurowina, Żórowina — p. Żurawina.
Żurzyć się, okazywać niezadowolenie, gniewać ś., wściekać ś., zrzędzić; o koniu: strzyc uszami.
Żuwaczka, gatunek ruchomego i twardego zęba u owadów tęgopokrywych, służącego im do rozdrabiania pokarmów.
Żuwek, Żuwka, lekarstwo, przeznaczone do żucia.
Żuwipalma. rodzaj palmy, rosnącej w Afryce południowej, żuwna, areka.
Żuwka — p. Żuwek.
Żuwna — p. Żuwipalma.
Żużel, częściej w lm. ż-żle, minerał nawpół stopiony i stwardniały, powstaje w piecu skutkiem stopienia ś. cegieł, minerałów, wrzucanych tam wraz z paliwem,
