Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No245 part16.png

postanowiłem się powiesić no i powiesiłem się...
 — Wspomnienia pańskie, są najzupełniej dokładne!... — poświadczył młody blondyn — dodam nawet, że zamiar powieszenia się, udał się panu doskonale.....
 — W takim razie — ciągnął nieznajomy, który nie mógł jeszcze jasno pojmować — skoro tak doskonale się powiesiłem, to muszę być chyba nieżywy...
 — Przebaczam panu brak logiki, widząc pana w tem położeniu.... — miałbyś pan rzeczywiście największą słuszność w świecie, uznawać się za nieżywego, a jednakże pan żyjesz — mówił z właściwym sobie uśmiechem mieszkaniec z ulicy du Rocher.
 — A więc u wszystkich dyabłów, jakimże sposobem żyję, kiedy powinienem był umrzeć?
 — Bo pana ocalono w samą porę...
 — Gdyby sznur został był przecięty o pół minuty później, wszystko byłoby stracone.
 Oczy grubego zaświeciły.