Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No246 part13.png

 Młody blondyn spojrzał w otwarte przegródki — i osłupiał ze ździwienia.
 W portfelu była masa biletów bankowych, poskładanych równiuteńko ażeby jak najmniej zajmować miejsca, a mimo to wszystkie przegródki były tak szczelnie wypchane, że o mało nie popękały.
 — Ależ panie, — toć to tego suma ogromna!
 — Wcale nie taka duża — odpowiedział grubas niedbale — co najwyżej jakie dwieście tysięcy franków...
 — Dwieście tysięcy franków... — powtórzył olśniony młody blondyn, któremu cyfra ta wydała się bajeczną.
 — Tak panie, dwieście tysięcy, ależ to nie takie skarby znowu.
 — Jakto? panu na prawdę wydaje się to bagatelką?
 — A panu?
 — Mnie — majątkiem.
 — Więc ty młodzieńcze, byłbyś zadowolony gdybyś posiadał taką kwotkę.
 — Uważałbym się za zupełnie bogatego.
 — No to skromne masz żądania... Dla mnie dwieście tysięcy franków to mucha...
 — Jesteś pan więc olbrzymio bogatym?...