Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No249 part14.png

stulecia, zbudował rzeczywiście ten pawilonik dla ubóstwianej kobiety.
 — Jakże pan znajdujesz moje pustkowie? — zapytał Andrzej Bontems.
 — Raj prawdziwy! — zawołał Maksym z zapałem.
 — A jednak nic zdaje się nie może być zwyczajniejszego — nieprawdaż?... Nie pożądam atoli nic zgoła innego. Kocham się w samotności i w kwiatach.
 Przyjaciele udali się aleją grabową i doszli do skrzydła o trzech stopniach. W pośród balkonu znajdowały się drzwi ładnie rzeźbione w stylu rococo!
 Andrzej Bontems otworzył te drzwi drugim kluczem i usunął się aby przepuścić Maksyma, który wszedł do sieni niewielkiej ale bardzo pięknej.
 Przy wejściu spostrzegł nie bez zdziwienia, że te piękne drzwi, zaopatrzone były od wewnątrz w mocne zasuwy i rygle, i że chyba z pomocą artyleryi zdobywać by je potrzeba.
 Widocznem było, że te środki zabezpieczające, zaprowadzone zostały bardzo niedawno.
 Maksym wypowiedział głośno tę uwagę.
 — Tak, tak, — odparł obojętnie