Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No267 part4.png

sia drżącym głosem, przykładając rękę do serca, — gdyby można umrzeć z radości, to ja z pewnością powinnabym umrzeć w tej chwili.
 — Więc ty tak bardzo kochasz te moje drogie dzieci?...
 — Czy ja ich kocham?... O! pani, oddałabym chętnie za nich ostatnią kroplę krwi...
 Wypowiedziała te słowa głosem tak naturalnym, że margrabinie ani na myśl nie przyszło podejrzewać ją o przesadą.
 Stara matrona mówiła dalej:
 — Gaston kończy swój list temi słowy:
 „Ucałuj mamusiu od nas, naszę ukochaną córeczkę, która bardzo ząpewne wyrosła i wypiękniała”.
 — Boże! więc pamiętają o biednej sierocie, więc nie zapomnieli o mnie? Niech im Bóg wynagrodzi wszystko co dla mnie uczynili!...
 — Myślałam zabrać cię odrazu, ale tę przyjemność Blance pozostawiam. Zgadzasz się na to?
 — Na wszystko się zgadzam co tylko pani rozkaże.
 Porozmawiały jeszcze chwilkę, a potem pani Castella uściskawszy raz jeszcze Joasię, odjechała.
 Skoro tylko drzwi się za nią zam-