Strona:Margrabina Castella from Dziennik dla Wszystkich i Anonsowy Y1887 No274 part11.png

 — O której obiad u hrabiny?
 — O szóstej.
 — O której wyjedziesz?
 — Myślę że o wpół do piątej.
 — Jakim powozem pojedziesz?
 — Małym chyba, jeżeli ci nie będzie potrzebnym.
 — Nie, nie, ja wcale nie wyjadę z domu i zaraz wydam rozkazy abyś nie czekała niepotrzebnie.
 Gaston wyszedł z pokoju a rozdzierający uśmiech ukazał się na ustach Blanki.
 — Nie mogę już teraz wątpić, — szepnęła, pragnie pozbyć się mnie co najprędzej... i cieszy się że sam pozostanie... Smutek, bladość, zakłopotanie, wszystko to naraz ustąpiło. Dziś widzę w jego oczach tę samą wesołość jaka w mich dawniej jaśniała.. Ale wtedy mnie tylko kochał, wtedy oddalenie się moje czyniło go nieszczęśliwym.
 Westchnęła głęboko i siłą woli powstrzymała łzy cisnące się do oczu.
 Udała się następnie do przedpokoju i z szuflady szafeczki hebanowej wyjęła klucz od furtki ogrodowej.
 O wpół do piątej zajechał powóz przed peron — a Blanka skromnie ciemno ubrana, owinęła się w szeroki