Sołtys pobierał szósty grosz z czynszów. Wszystkie pola płaciły klasztorowi tynieckiemu dziesięcinę pieniężną, po czwartej części grzywny. We wsi nie było folwarku, ani młyna. Suma ogólna czynszu i dziesięciny pieniężnej w powyższej wsi wynosiła 10½ grzywny bez czterech groszów. Tytułem stacyi dla opata dawali 1 antałek piwa, 9 szkojców za mięso, owsa 10½ korca.
Za czasów Długosza graniczyła Czeluśnica ze Sobniowem, Łaskami, Walowicami, Wolicą, Hankówką, Glinikiem, Tarnowcem, Umieszczem i z drugą częścią Glinika Pieniążkowego[1].
W r. 1581 była własnością opactwa tynieckiego i było we wsi 10 łanów czynszowych, 3 zagrodników bez roli, 4 komorników z bydłem, 6 bez bydła, a do karczmy należało dwierć łanu.
Czeluśnica należała do opactwa tynieckiego do r. 1798.
Później była własnością funduszu religijnego. Skarb państwa austryackiego sprzedaje w r. 1798 dobra Czeluśnicę dolną, Gąsówkę, część wsi Warzyce i Bierówkę Aleksandrowi Gorayskiemu. Po nim, na mocy dekretu c. k. sądu szlacheckiego tarnowskiego, z dnia 1. sierpnia 1805 r. odziedziczają te dobra małoletni Józef Kazimierz, Ludwik Franciszek i Jan Władysław Gorayscy. Na mocy aktu działu dóbr z 1. grudnia 1816 roku, staje się właścicielem dóbr Czeluśnicy, Gąsówki i Umieszcza Władysław Gorayski — po nim zaś odziedzicza Czeluśnicę Kazimierz Gorayski, który tę wieś parceluje.
Część statystyczna. Gminę Czeluśnicę zamieszkuje 510 mieszkańców, którzy posiadają roli 325 hk. 95 a.; na lasy przypada 1 hk. 13 a. 29 m², są one własnością prywatną.
HANKÓWKA. Wieś nad Jasiołką położona, odległa o 35 kil. od Jasła, graniczy od zachodu z Jasłem, od wschodu z Gliniczkiem, od południa z Wolicą, od północy z Brzyszczkami. Długosz pisze, że Hankówka była własnością króla, a należała do parafii jasielskiej. Z łanów kmiecich płacono dziesięcinę snopową i konopną kościołowi w Zręcinie, a prócz tego, każdy kmieć dawał korzec żyta kościołowi w Jaśle. Było w tej wsi sołtystwo, którego właściciel dawał dziesięcinę sno-
- ↑ Liber benef. T. III. str. 209.
