z połową zbiorów oziminy i jarzyny Jakóbowi Sztuce[1]. Łan ten nazywał sie „Wolne“ i w późniejszych czasach przechodził w różne ręce. W r. 1536 należały Warzyce do opactwa tynieckiego i stanowiły uposażenie zamku Golesza. Kmieci było 33, którzy płacili czynszu 9 grzywien, 8 groszy, dawali owsa korcy 16, prócz tego składali kapłony, sery i t. p. Dla króla składali owsa korcy 39, żyta korcy 20½, pieniędzy groszy 35. Pracowali dla folwarku czyli zamku Golesza. Było również wójtostwo, mające folwark, karczmę płacącą 2 grzywny, staw, młyn. Drugi staw należał do opata[2]. W r. 1581 było kmieci 30, łanów czynszowych 9½, zagrodników z rolą 5, zagrodników bez roli 4, komorników z bydłem 15, komorników bez bydła 8, rzemieślników 3. Do karczmy należała ⅛ część łanu. Sołtys ówczesny, Wojciech Warzycki, posiadał 3½ łanu[3].
Warzyce były własnością opactwa tynieckiego do zniesienia opactwa przez rząd austryacki. Po zniesieniu, należały do funduszu religijnego. W r. 1894 nabył Warzyce Władysław Rieger; obecnie wieś ta jest w znacznej części rozparcelowana. Pozostałość z ob. dwor. należy do spadkobierców ś. p. Władysława Riegera. Probostwo założyli Opaci tynieccy, jednakże niewiadomo kiedy. Wyżej wspomnieliśmy, że za czasów Długosza był kościół drewniany. Obecnie, po rozebraniu w r. 1904 dawnego, murowanego kościoła, który wystawił ks. Maciej Walentynowicz w drugiej połowie XVII. wieku, wybudowano nowy, murowany kościół, w stylu romańskim, projektu architekty Adolfa Kuhna. Jestto kościół jedno nawowy, z nawą poprzeczną, stanowiącą ramiona krzyża, sklepiony, z wieżą frontową. Długość kościoła wraz z wieżą wynosi 37 m., szerokość głównej nawy 9·20 m, szerokość presbiteryum 6·20 m. Do presbiteryum przyległa zakrystya 5 m. długa, 4·65 m. szeroka. Po drugiej stronie znajduje się loża kolatorska, o wymiarach 5m.×2·45 m., a za lożą skarbiec, o wymiarach 5 m.×1·75m. Kaplice, stanowiące ramiona krzyża, mają wymiary 5 m.×4·50m. Grubość muru u wejścia wynosi 1 m. 5 cm. Kościół jest na zewnątrz otoczony skarpami.
