rzece Belle, to połowa jego miała należeć do opactwa, zachowując we wszystkiem prawo pana („iure domini in praemissis omnibus salvo)“.
Wszystkich złodziei, zbójców i innych złoczyńców, pod jakiemikolwiek imionami by przychodzili, w granicach rzeczonej posiadłości schwytanych, rzeczony sołtys ma prawo sądzić, według jakości ich winy.
Granice zaś tej wsi tak były określone: od źródła strumyka Belle, (dzisiejsza Szebnianka) aż do gajów (gades) wsi Szebni rycerskiej, dalej idąc przez te gaje aż do doliny Niżna debrz (Gniczana debrz) miedzy Zimnowódką i posiadłością klasztorną Warzycami, z wyjątkiem pól, należących do zamku Golesz, dalej idąc przez tę dolinę aż do punktu Przisdznalanka (przysążnia łąka), dalej od tego miejsca aż do rzeki zwanej Lubla, (mały strumyczek oddzielający Bierówkę od Lubli) wstępując przez strumyk, zwany Kostrzewka[1] (Costrewka).
Mieszkańcy, którzy w tej wsi osiadali na dawnych polach, albo wykorczowali krzaki, byli przez 10 lat wolni od wszelkich danin; którzy zaś korczowali lasy, przez lat 20 zażywali zupełnej wolności. Po upłynięciu tych lat wolności, płacić mieli z każdego łanu 10 szkojców czynszu i fertona za dziesięcinę za każdy rok. Sołtys zaś miał pełnić służbę wojskową na koniu za 3 grzywny z łukiem. Trzy razy do roku miał przybywać sędzia albo poseł opata, a to, by przewodniczyć sądom. Dla tego sędziego sołtys miał dawać jeden obiad, a wszyscy mieszkańcy dwa obiady; dla uszanowania (pro honore) z każdego łanu dawać mieli mieszkańcy na Wielkanoc po groszu. Tak sołtys, jak i jego następcy, mieli prawo to sołtystwo sprzedać, zamienić, zastawić, byleby osoba nabywająca, nie była Opatowi nieprzyjazną[2].
Sołtystwo, które otrzymał Tymko Byrowo, posiadli następnie w r. 1405 Wawrzyniec, w r. 1419—1425 Zygmunt, w r. 1447—1486 Jan Szebieński. Zdaje się, że sołtystwo było podzielone, gdyż w latach 1473—1492 jest również sołtysem Bierówki Wojciech Szebieński, wn latach 1531—1537 Hieronim
