Strona:Opis powiatu jasielskiego.pdf/328

każdy, choćby najbiedniejszy mieszkaniec, stara się mieć po kilka zagonów, jeśli nie na swojem polu, to na obcem, czy to za nawóz, czy to na odrobek. Od zagona na kartofle ośmioskibnego odrabiają do żniwa po cztery dni. Ludność trudni się uprawą roli, zarobkowaniem na polach dworskich i plebańskich. Jest również we wsi bardzo rozwinięta emigracya do Ameryki, tak, że najmniej trzecia część ludności dorosłej (od 18—45 r.) bawi w Ameryce na zarobku. Rocznie prz}rsyłają do dwudziestu tysięcy koron. Uprawa roli jest zwykle cztero- lub pięciopolowa. Na nawozie sieją pszenicę, żyto, sadzą kartofle, potem w życie konicz, po koniczu pszenica; jeśli pole urodzajniejsze, to kartofle, lub jęczmień; jeśli mniej urodzajne, to owies i potem następuje nawożenie.
 W gminie Szebniach jest szkoła 2-klasowa o 3 siłach nauczycielskich, do której uczęszcza przeszło 300 dzieci. Szkoła w Szebniach była za dawnych czasów, bo w metryce urodzonych z r. 1650 przychodzi jako kum rector scholae (nauczyciel) piastujący zarazem urząd organisty. Niedaleko gościńca po stronie prawej jadąc do Jasła, znajduje się okazały dwór, pośród pięknego parku. Poniżej gościńca po stronie lewej, zabudowania gospodarskie. Parafia w Szebniach istniała już w roku 1327. Oprócz kościoła parafialnego, o którym będzie zaraz mowa, są trzy kaplice na cmentarzu. Pierwsza, największa i najokazalsza, cała z muru z cegły i kamieni, bez tynku, zbudowana przez architektę A. Stapfa, kosztem kolatora Augusta Korczak Gorayskiego w r. 1894; druga kosztem Augusta Jordana i Józefy Jordan Stojowskich, również z cegły i kamienia bez tynku wybudowana; trzecia staraniem byłego proboszcza szebieńskiego Ks. Cypryana Piotrowskiego. Wszystkie te kaplice są tylko pobłogosławione i służą za grobowce. Obecny kościół parafialny, piąty z rzędu od czasu jak istnieje parafia, wybudowany został w roku 1794, przez ówczesnego proboszcza ks. Jakóba Januszowskiego (1778—1819), przeważnie jego kosztem, jest drewniany, o 3 nawach. Poświęcił go w czasie wizyty kanonicznej, ówczesny biskup przemyski ks. Franciszek Ksawery Wierzchlejski 29. czerwca 1855 r. Kościół ten został w r. 1894, staraniem ks. proboszcza Władysława Sarny, funduszami zebranymi przez ks. Cypryana Piotrowskiego powiększony o 70