Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1037

 Jednakże, pomimo ogromu niebezpieczeństwa, jakie ich zaczynało otaczać, niedomyślali się niczego.
 Joyeuse pozwolił spocząć swoim marynarzom, przywiedzionym do liczby ośmiuset.
 Hrabia Saint-Aignan ziejący i ochrypły, mówiąc tylko groźnemi znakami, usiłował zebrać rozpierzchłe zastępy.
 Książę Andegaweński na czele zbiegów, jadąc na pysznym koniu, gdy drugiego służący wiódł za nim, sam pędził naprzód, nie myśląc o niczem.
 — On nie ma odwagi, mówili jedni.
 — Jaka zimna krew — mówili drudzy.
 Kilka godzin spoczynku powróciły wojsku siłę do odwrotu.
 Brakowało tylko żywności.
 Konie zdawały się być więcej utrudzone jak ludzie; nie jedząc od wczoraj, iść nie mogły.
 Kawalerya więc wlokła się na ostatku.
 Myślano dostać się do Brukselli, która należała do księcia i w której wielu miał stronników; przecież wątpiono nieco o jej dobrych chęciach; liczono wszakże na Antwerpię, jak dziś na Bruksellę...
 Tam, w Brukselli, to jest o ośm mil od