Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1207

 — Powiedz mi co o twojej podróży, to mnie rozerwie.
 — Najchętniej, po to właśnie przyszedłem. Od czego chcesz, abym zaczął?
 — Od początku — jakże drogę odbyłeś?
 — Jak przechadzkę.
 — A czy nie miałeś jakiej przykrości?
 — Powiadam ci cudownie.
 — A jakiej przygody?
 — Alboż to można krzywo patrzeć na posła Jego królewskiej mości. Obgadujesz poddanych, mój synku.
 — Mówiłem to dlatego — zaczął król uradowany — że spokojność w jego państwie panuje, że nie mając charakteru urzędowego, mogłeś się na jakie niebezpieczeństwo narazić.
 — Powiadam ci Henryczku, że masz najpiękniejsze królestwo na swiecie; podróżnych w niem karmią darmo a nocują dla miłości Boga, prócz tego, w twojem państwie, chodzi się po kwiatach, a gdzie ich nie ma, tam jest aksamit ze złotemi frendzlami; to się zdaje niepodobnem, ale tak jest.
 — Wiec jesteś zadowolony Chicot?
 — Oczarowany.
 — Tak, tak, wyborną mam policyę.
 — Słuszność jej oddać potrzeba.