Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1232

 — Zatem, powiedz mi Henryczku, co słyszałeś?...
 Chicot w środku mowy, zatrzymał się.
 — Co miałem słyszeć?
 — Może kogo znakomitego pobili?
 — O tem nic nic wiem.
 — Może porwali jaką kobietę?
 — I o tem nie słyszałem.
 — Może co spalili?
 — Co takiego?...
 — Alboż ja wiem?... ale czy to wielka rzecz spalić dom biedaka dla rozrywki, gdy kto jest wielkim panem?
 — Oszalałeś, Chicot, któżby się poważył palić domy w Paryżu i to w czasie mojej obecności...
 — Zatem nic nie uczynili cobyś wiedział albo o czem byś słyszał?
 — Na honor nic nie wiem.
 — Tem lepiej — rzekł Chicot oddychając z łatwością, jakiej przez cały ciąg rozmowy z królem nie okazał.
 — Wiesz co, Chicot?... — odezwał się król
 — Nie, ja nic nie wiem.
 — Stajesz się złośliwym.
 — Ja?
 — Tak, ty.