Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/1314

Ta strona została przepisana.

— Aurillego!... — zawołał Henryk z podziwieniem.
— Tak, zjadły. Szczególniejsza, że wszystko co mi przychylne, źle kończy. Dobra noc, hrabio, śpij smacznie.
I książę wolnym oddalił się krokiem.