Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/289

 Król mniemał, że Joyeuse coś odpowie, lecz ten poprzestał na ukłonie.
 — Czy wolisz podróż lądową?... — zapytał król.
 — Skoro idzie o wykonanie rozkazu Waszej królewskiej mości, to mi wybierać w tem lub owem niewolno — odpowiedział Joyeuse.
 — No dąsaj się, dąsaj, szkaradniku!.. — zawołał Henryk — A! królowie nie mają przyjaciół! Udasz się więc do Rouen, mości panie — mówił dalej obrażony monarcha — tam wsiądziesz na twą galerę, ściągniesz załogi z Caudebec, Harfleur i Dieppe, które zastąpię innemi; wyładujesz niemi sześć okrętów, i oddasz je pod rozkazy mojego brata, który oczekuje na przyobiecane mu posiłki.
 — A gdzież moje pełnomocnictwo, Najjaśniejszy panie?.. — zapytał Joyeuse.
 — I od kiedyż to — odparł król — nie działasz na mocy twojego admiralskiego urzędu?...
 — Mam tylko prawo być posłusznym, Najjaśniejszy panie, a odpowiedzialności unikam o ile mogę.
 — Dobrze, mości książę, pełnomocnictwo otrzymasz w twojem mieszkaniu, w chwili wyjazdu.