Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/415

 — Pana więc bardzo dobrze znają w Luwrze?...
 — O!.. jak najlepiej, ja dostarczałem pończoch królowi i młodym panom dworskim.
 — Królowi?..
 — Już u mnie kupował, kiedy jeszcze był księciem Andegaweńskim. Za powrotem z Polski, przypomniał mię sobie i mianował dostawcą nadwornym.
 — Piękną znajomość masz panie Briquet.
 — Znajomość z Jego królewską mością?..
 — Tak jest.
 — Nie każdy tem się pochlubić może, bracie Boromeuszu.
 — O!., mianowicie sprzymierzeńcy ligi.
 — Dzisiaj prawie wszyscy są jej sprzymierzeńcami.
 — I pan zapewne trochę...
 — Ja?... dlaczego?
 — Kto osobiście zna króla?...
 — E!... e!.. ja równie jak drudzy mam moję politykę — powiedział Chicot.
 — Tak, ale polityka pańska zgadza się z polityką króla.
 — Nie wierz temu, bracie, często się spieramy.