Strona:PL A Dumas Czterdziestu pięciu.djvu/928

 — Dziwne pytanie! bo mi się tak podoba.
 — Panu się podoba?
 — Zapewne; wszakże i pan spacerujesz, chyba, że masz wyłączne pozwolenie od króla, szlifowania bruku przy ulicy Bussy?
 — Czy mam, czy nie, mniejsza o to.
 — Wcale nie mniejsza, przeciwnie, jesteś pan w błędzie; ja jestem wiernym poddanym Jego królewskiej mości i nie chcę przestępować jego rozkazów.
 — Jak widzę, pan żartujesz.
 — Chociażby i tak? a pan grozisz.
 — Do szatana! powiadam panu, że jesteś natrętnym i jeżeli się nie oddalisz dobrowolnie, zmuszę cię siłą.
 — Zobaczymy.
 — I ja powiadam, zobaczymy.
 — Powiadam panu, że mam osobisty interes w tej części miasta. Teraz, jeżeli jesteś upartym, możemy się spróbować, ale się nie oddalę.
 Panie — rzekł mężczyzna z białem piórem, wywijając mieczem i stając do walki, nazywam się hrabia Henryk du Bouchage, jestem bratem księcia de Joyeuse, pytam cię więc, czy chcesz ustąpić.
 — Panie — odparł mężczyzna z czerwonem piórem, nazywam się wice-hrabia Ernauton de