Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/146

 — „Mylisz się pan. Zresztą nasz ząb zdawał się stworzony dla niéj, bo śliczną ma szczękę.
 — „Nie prawdaż? wykrzyknąłem z zachwyceniem, w którym zupełnie o bolu zapomniałem.
 — „A włosy? — jakie włosy?
 — „Byłbym uściskał dentystę wychwalającego mi jednę po drugiéj doskonałości Karoliny.
 — „Nigdy nie widziałem tak pięknie cieniującego się koloru, mówił daléj dentysta.
 — „Spojrzałem na niego z zadziwieniem: Karolina bowiem najczarniejsze miała włosy.
 — „Jak piękne blond włosy! powiedzianoby że dziecięcia jakiego, wymówił dentysta.
 — „Jakto blond? wykrzyknąłem, ależ ona przecie ma czarne jak heban włosy.
 — „Blond!
 — „Czarne!
 — „Blond, przysięgam panu.
 Okropna myśl przebiegła mi przez głowę.
 Wychyliłem się przez okno. Dentysta mój mieszkał na trzecim piętrze. Pani o którąśmy się