Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/181

kaniem mnie, powiedziałem do niego, prószę mój adres.
 — „Dobrze panie, odparł nieznajomy, odbierając odemnie papier. Co do ciebie pani, jak tylko zabiję bohatera twego, czekaj mnie natenczas.
 „I ze znakiem groźby oddalił się.
 „Wziąłem pod rękę biédną przestraszoną i zapytałem gdzie ją miałem prowadzić; mieszkała w Via Cristina, przy ulicy téj właśnie z któréj widziałem wychodzącą.
 „Cała drżała.
 — „Uspokój się pani, powiedziałem, już nie ma dla ciebie żadnego niebezpieczeństwa. — „Niestety gdyby nie pan, odpowiedziała, byłby mnie zabił.
 — „Czuwam pani nad tobą.
 — „To téż teraz nie o siebie, ale o pana się boję.
 — „Jak to’?
 — „Bo jeżeli jutro zabije pana, będę sobie śmierć pańską wyrzucać, gdyż to z mojéj przyczyny cię spotka.
 — „Oh! ja nie dam się tak naiwnie zabić, będę się przecież bronił.