Strona:PL A Dumas Przygody czterech kobiet i jednej papugi.djvu/203

 — „Dla czego?
 — „Bo czuję, że wszystko możesz co zechcesz.
 — „Ah! to bardzo dobrze; ale może zapóźno się biorę do tego?
 — „Aby naprzjkład co zrobić?
 — „Aby pana pocieszyć.
 — „Znasz pani przysłowie: lepiéj późno jak nigdy.
 — „Tak, ale muszę wprzód wiedziéć, czy w przyzwoitym czasie przybywam jako pocieszycielka, i czy ta posada nie jest już dana innej przedemną.
 — „Nie, nikt mnie nie pocieszał.
 — „Doprawdy?
 — „Przysięgam pani.
 — „No, w takim razie podejmuję się tego; lecz abym miała jakąś rękojmię powodzenia, trzeba abym pana widywała codzień. A na zaczęcie kuracyi, będziesz pan jutro u mnie na obiedzie.
 — „Wybacz pani bo...
 — „Pan odmawiasz?
 — „Niech Bóg broni! Chciałem tylko przypomniéć pani, że mam przyjaciela, o którym, zdaje mi się, mówiłem już.