ktorą[1] Pan przeklnął. Potym żył Lámech po zpłodzeniu Noego/ pięćſet dźiewięćdźieśiąt lat y pięć/ y zpłodźił Syny y Corki. Y było wßyſtkich dni Lámechowych śiedmſet śiedmdźieśiąt y śiedm lat/ y umarł.
A Gdy było Noemu pięćſet lat/ zpłodźił Noe Semá/ Chámá/ y Iáphetá.
Bog grzechami obrażony potopem świátu groźi: 4 Noemu Korab budować każe. 18. Dla záchowania onego ſámego, czeládki jego, y innych rzeczy żywiących.
Y Stáło śię gdy śię ludźie poczęli rozmnażáć ná źiemi/ á Corki śię jim zrodziły. Ze widząc ſynowie Boży Corki ludzkie/ yż były piękne/ bráli je ſobie zá żony/ ze wßyſtkich ktore ſobie upodobáli. Y rzekł Pan: Nie będźie śię[2] wádźił duch moi z człowiekiem ná wieki/ gdyż jeſt ćiáłem: y będą dni jego ſto y dwádźieśćiá lat. A byli obrzymowie ná źiemi wone dni/ náwet y potym gdy weßli ſynowie Boży do corek ludzkich / rodźiły im Syny. A ćić ſąmocárze ktorzy od wieku byli mężowie ſławni.
A Widząc Pan/ że wielka byłá złość ludzka ná źiemi/ á wßyſtko zmyślálnie[3] myśli ſerca ich tylko sie było powßyſtkie dni. Záłował Pan że uczynił człowieká ná źiemi/ y bolał w ſercu ſwym. Y rzekł Pan/ wygłádzę człowieká ktoregom ſtworzył z oblicza źiemie/ od człowieká aż do bydlęćiá/ áż do gádźiny/ y áż do ptáſtwá niebieſkiego: bo mi żal żem je uczynił. Ale Noe ználazł łáſkę w oczách Páńſkich.
Teć ſą rodzáje Noego:[4] Noe mąż ſpráwiedliwy doſkonáłym był zá wieku ſwego: z Bogiem[5] chodźił Noe: Y zpłodźił Noe trzech ſynow/ Emá/ Chama/ Iáfetá. Ale źiemiá popſowáłá śię byłá przed Bogiem: y nápełniłá śię niepráwośćią. Tedy wejrzał Bog ná źiemię/ á oto popſowána byłá: (ábowiem zepſowáło było wßelkie ćiało drogę ſwoję ná źiemi.) Y rzekł Bog do Noego: Koniec wßelkiego ćiáłá przyßedł przed oblicże moje/ bo nápełniona jeſt źiemia niepráwośćią od oblicza ich prżetoz je wytrácę z źiemią[6] Vczyń ſobie[7] Korab z drzewá Gofer: przegrody poczyniß w Korabiu/ y oblejeß go wewnątrz y zewnątrz ſmołą. A uczyniß go ná ten kßtałt : Trzyſtá łokiet będźie długość Korabiá: pięćdzieśiąt łokiet ßyrokość jego/ á trzydźieśći łokiet wyſokość jego. Okno uczyniß w Korabiu : á ná łokieć wywiedźieß je wzwyż/ y drzwi Korabiu w boku jego poſtáwiß: piętrá ſpodnie wtore y trzećie uczyniß wnim. A ja oto/ ja przywiodę Potop wod ná źiemię tu wytráceniu wßelkiego ćiáła/ w ktorym jeſt duch żywotá pod Niebem: wßyſtko cokolwiek jeſt ná żiemi pozdycha. Ale z tobą poſtánowię przymierze moje: Y wnidźieß do Korabiá/ ty y ſynowie twoji/ y żoná twojá/ y żony ſynow twojich z tobą. Y ze wßech zwierząt wßelkiego ćiáłá/ podwoigu ze wßech w prowádźiß do Korabiá/ áby żywo záchowáne były z tobą: ſámiec y ſámicá będą. Z ptáſtwá według rodzáju jego/ y zbydłá według rodzáju jego/ y z wßelkiey gádźiny ziemſkiej według rodzáju jey/ podwoigu z káżdego rodzaju wnidą z tobą/ áby żywe zoſtáły. A ty weźmieß z ſob wßelkiego pokąrmu ktory śię jeść godźi á zbierzeß do śiebie/ y będźie tobie y onym ná pokarm. Y uczynił Noe według wßyſtkiego/ jáko mu roſkazał Bog ták ucżynił.
Noe zośmię duſt y z źwierzęty według roſkazánia Panſkiego do Korobiá wchodźi. 20. 17. Potopu czás y ſpoſob.
Y rzekł Pan do Noego / wnidź ty y wßyſtek dom twoy do Korabiá: bom ćię[8] widźiał ſpráwiedliwym prżed obliczem mojem w narodźie tym. Zkáżdego bydlęćia czyſtego weźmieß z ſobą śiedmioro á śiedmioro : ſámcá y ſámicę jego / ále z zwierząt nieczyſtych po dwojgu : ſámcá y ſamicę jego. Tákże z ptáſtwá niebieſkiego śiedmioro á śiedmioro/ ſámcá y ſámicę/ áby zy-
