Strona:PL Dzieło wielkiego miłosierdzia.pdf/583

życia.
 Czterech jest Zakonodawców: św. Benedykt, św. Bazyli na Wschodzie, św. Augustyn i św. Franciszek z Assyżu, zwany Serafickim. Św. Franciszek założył 3 Reguły: 1-szą dla Braci, 2-gą Sióstr, 3-cią dla świeckich ludzi. — Oprócz Reguły są:
 Ustawy czyli Konstytucye, Instrukcye i Rytuał.
 Przełamujemy Regułę dla względów ludzkich:
 1) Jeżeli tłomaczymy sobie, że starsze powołaniem jej nie zachowują.
 2) Jeżeli się obawiamy ośmieszyć, utracić przyjaźń albo być prześladowane.
 3) Jeżeli siebie usprawiedliwiamy miłością siostrzeńską lub miłością bliźniego. Szczególnie jeżeli jesteśmy w obowiązku oficyantki, np: ekonomki, westyarki lub infirmerki.
 Gdyby Reguła przeszkadzała do miłości bliźniego, nigdyby jej nie pisali Święci, praktykujący Regułę, nie mogliby się uświęcić, lud nie czciłby ich jako świętych, a tymbardziej nie dyktowałby jej Sam Pan Jezus, jak to objawił o Regule św. Franciszka.
 Powinnyśmy zamiłować Regułę jako Wolę Bożą i wierzyć, że ona jest jedynym środkiem i drogą do naszego zbawienia. — A jeżeli zboczymy z tej drogi, to utracimy łaski na tej drodze, złamiemy przysięgę Bogu, i wzgardzimy Wolą Boga, a tem samem gotujemy sobie nieszczęśliwą wieczność.
 Miłość bliźniego powinna być:
 1) Miłość w sądzie o sprawach bliźniego czyli miłość w umyśle.
 2) Miłość w słowach czyli miłość w czuciu.
 3) Miłość w uczynkach czyli miłość w woli.
 1) Żeby zachować miłość w myśli, trzeba wystrzegać się sądu, podejrzliwości i wątpienia o drugich. Grzechem jest powątpiewać o czyjej niewinności, większym grzechem mieć kogoś w podejrzeniu i posądzać go; a jeszcze większym grzechem — ugrun-