Ta strona została uwierzytelniona.
Kto ma za chwilę umrzeć,
Ten nie ma już nic do zatajenia.
Quinault — Alys.
Ten nie ma już nic do zatajenia.
Quinault — Alys.
O mojej ojczyźnie i o mojej rodzinie nie wiele mam do powiedzenia. Powikłania życiowe i przedział czasu zdziałały, iż jedna i druga zarówno są mi — obce. Otrzymana spuścizna ułatwiła mi pozyskanie niezgorszego wykształcenia, a skłonność umysłu do pogłębień umożliwiła ujęcie w ład metody całego dobytku wiedzy, pilnie nagromadzonej przedwcześnie dojrzałą usilnością. Ponad wszystko — dzieła filozofów niemieckich były dla mnie źródłem najwyższej rozkoszy, a przyczyniał się do tego nie podziw płochy dla ich wymownych szałów, jeno, poparta nawykiem do surowej analizy, uciecha z powodu wyławiania ich błędów. Zarzucano mi częstokroć oschłość mego geniuszu,
