Strona:PL Eliza Orzeszkowa-Z różnych sfer t.5 109.jpeg

—   101   —

 — Niéma!
 — Niéma — powtórzył, jak echo, szept, do słabego tchnienia podobny.
 — Ależ to być nie może! — wybuchnął młody człowiek — ojciec mój ogromne sumy zostawił po sobie... wszyscy o tém mówili i mówią... gdzież się one podziały? Mamciu! proszę mi powiedzieć, ile pieniędzy ojciec mój zebrał i mamci przed śmiercią swoją oddał?
 Dyrkowa podniosła schylona przedtém głowę; zmartwiałą jéj źrenicę przerznął błysk dawnéj energii.
 — Dwadzieścia tysięcy rubli było ich, synku! — rzekła — dwadzieścia tysięcy!
 Młody człowiek zaśmiał się gardłowo.
 — Jakto! — zawołał — tak mało! kto to temu uwierzy?
 — Mało! — silniejszym głosem wyrzekła Dyrkowa — oj! synku, czy to lepiąc garnki, można większe pieniądze zebrać...
 Milord rzucił się gniewnie i rozpacznie.
 — A więc! — zawołał — żebrakiem jestem! i nic już nie pozostaje mi więcéj, jak wziąć torbę na plecy i iść żebrać!
 Jako odpowiedź na te słowa, po izbie rozległ się krzyk przeszywający, krzyk piersi, w któréj z bólem okropnym pękały struny życia. Ale Milord tak był pochłonięty rozpaczą własną, że, na krzyk ten nie zważając, rzucił się na ławę i twarz ukrył w dłonie.