Strona:PL Henryk Sienkiewicz-Krzyżacy 0379.jpeg

de Fourcy, ale de Lorche nie był obecny przy rozmowie, zaś pan de Fourcy nadto pełen był jeszcze wewnętrznego przerażenia.
 — Raz go widziałem — mruknął zcicha — i nie chcę widzieć więcej.
 Zaś Zygfryd de Löwe rzekł:
 — Zakonnikom nie wolno jest w pojedynczej walce się potykać, chyba za osobnem Mistrza i w. marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę żądamy, jeno by de Bergow był z niewoli wypuszczon, a Jurand na gardle skaran.
 — Nie wy prawa w tej ziemi stanowicie.
 — Bośmy do tej pory cierpliwie ciężkie sąsiedztwo znosili. Ale Mistrz nasz potrafi wymierzyć sprawiedliwość.
 — Zasię Mistrzowi i wam od Mazowsza!
 — Za mistrzem stoją Niemcy i cesarz rzymski.
 — A za mną król polski, któremu więcej ziem i narodów podlega.
 — Czy Wasza książęca Mość chce wojny z Zakonem?
 — Gdybym chciał wojny, nie czekałbym was na Mazowszu, jeno szedł ku wam, ale i ty mi nie groź, boć się nie boję.
 — Cóż mam donieść Mistrzowi?
 — Wasz Mistrz o nic nie pytał. Mów mu, co chcesz.
 — Tedy sami wymierzym karę i pomstę.
 Na to książę wyciągnął ramię i począł kiwać groźnie palcem przy samej twarzy Krzyżaka.
 — Waruj się! — rzekł stłumionym przez