gość onegoż wynosi żeglugę dni czterech, szerokość zaś taką mu dano, ażeby dwa trójrzędowce obok siebie płynąć mogły. Woda do niego wprowadzoną została z Nilu, nieco wyżéj miasta Bubastis mimo Patumos miasta w Arabii. Wpada do morza Czerwonego. Zaczęto zaś kopać w części równiny Aegypskiéj ku Arabii obróconéj, przylega do téj równiny wyżéj góra ponad Memfis się ciągnąca, w któréj łomy kamienia się znajdują. Mimo podnoża téj góry prowadzony jest kanał od wieczoru w długim ciągu ku jutrzence, potém sięga aż do wąwozów biegąc od téj góry na południe i zachód-południe do zatoki Arabskiéj. Gdzie zaś jest najdrobniejszy i najwęższy pas do przechodzenia z morza północnego (Śródziemnego) do południowego czyli tegoż samego Czerwoném zwanego, od góry Kazias odgraniczającéj Aegypt od Syryi, ztąd jest stadjów do zatoki Arabskiéj właśnie tysiąc. Taką jest najciaśniejsza przestrzeń, lecz kanał jest o wiele dłuższy, o ile jest krętszym; ten pod Nechonem królem kopiących Aepypciau zginęło sto dwadzieścia tysięcy. Nechos tedy w środku pracy zaprzestał wstrzymany przez wyrocznią, że pracuje dla barbarzyńcy; barbarzyńcami zaś Aegypcianie nazywają wszystkich, którzy nie są z nimi jednego języka. Zaniechawszy więc Necho kanału zwrócił się do wypraw wojennych, i zbudowano trójrzędowce jedne na morzu północném, drugie na zatoce Arabskiéj przy morzu Czerwoném, których powały dotąd jeszcze można oglądać. Tych on używał w potrzebie, lecz i pieszém wojskiem uderzył na Syryjczyków[1] Necho i pokonał pod Magdolos[2], a po tej walce Kadytis[3] wielkie miasto w Syryi zdobył. W któréj zaś odzieży dokonał tych dzieł, tę ofiarował Apollonowi posławszy ją do Branchidów Milezyjskich. Potém, panowawszy ogółem lat jedenaście umiera, oddawszy rządy synowi swemu Psammisowi.
Strona:PL Herodot - Dzieje.djvu/211
Ta strona została przepisana.
