Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/112

Ta strona została przepisana.



Samara

W Samarze zdarzył mi się pewien wypadek, który odbił się głośnem echem we Francji, — a przedstawiony został z taką złośliwą perfidją, że zmuszony jestem stwierdzić, jak właściwie cała sprawa się miała. A więc najpierw owa notatka, która ukazała się w „Le Temps“ z dnia 16 października 1928:

Rosja. Komisarjat wychowania publicznego zwalnia w dalszym ciągu szereg wysokich urzędników zajmujących rozmaite stanowiska w instytucjach naukowych i w muzeach.
I tak zwolnieni zostali dotychczas: Grawe, były członek Trybunału apelacyjnego, Szydłowski[1], były gubernator, Minkowicz, były dyrektor departamentu spraw wewnętrznych.
Co się tyczy funkcjonarjuszy w muzeach, to zwalnia się tych wszystkich, którzy niegdyś w przeszłości odnosili się wrogo do bolszewizmu.
Co najciekawsze, to fakt, że wszystkie te zwolnienia miał inspirować komunistom pisarz Panait Istrati, który po zwiedzeniu muzeum w Samarze zwrócił władzom sowieckim uwagę, że w muzeum tem znajduje się co prawda piękna kolekcja motyli afrykańskich, że natomiast niema w niem nic zgoła, coby przypominało srożącą się tam niegdyś klęskę głodową i wojny domowe.

Otóż stwierdzam, że niczego nie „inspirowałem“ komunistom i nigdy nie „zwracałem władzom sowieckim uwagi“ na coś podobnego.

Samara — centrum najstraszniejszej klęski gło-

  1. Przypis własny Wikiźródeł Aleksandr Fiodorowicz Szydłowskij (1863-1942) – rosyjski naukowiec, gubernator ołoniecki.