Kilku pisarzy i poetów „proletarjatu“ zabierają ze sobą żonę jednego z „towarzyszy“, a będącą kochanką jednego z nich. Wspólna pijatyka, narkotyk, nieszczęśliwa przechodzi z rąk do rąk. Rano, odzyskawszy przytomność, odbiera sobie życie. W rezultacie skazano winnych na parę lat więzienia.
Wkrótce potem Komitet Syndykatu urzędniczego w Moskwie buduje dla siebie Dom... ludowy, instaluje w nim radjo za cenę 6 tysięcy rubli, — poczem poczciwi ci towarzysze sprzedają swe dotychczasowe mieszkania i przeprowadzają się do tego nowego domu, wybudowanego za wspólne pieniądze Syndykatu.
Obie afery zatuszował Stalin, który miał pewne porachunki z Tomskim[1], prezesem Syndykatu i wykorzystał tę sposobność, by pozbyć się wroga, głosami tej kanalji biurokratycznej, którą się zaopiekował.
Na prowincji:
Pewien Komitet lokalny spędza całą ludność miasteczka, każe im się kłaść na ziemi i ćwiczy ich nahajkami, tak po sowiecku.
W pewnem mieście nad morzem Kaspijskiem dwaj wpływowi komuniści uprowadzają własnem autem jakąś kobietę, wiozą ją do siebie i tam gwałcą. Na nieszczęście mąż tej nieszczęśliwej jest członkiem partji. Narobił krzyku — i w rezultacie jego właśnie wykluczono z partji.
W Leningradzie trzy skandale niesłychane, z których jeden nie dostał się do wiadomości publicznej:
1) Cały Komitet Młodzieży Komunistycznej
- ↑
Michaił Pawłowicz Tomski (1880-1936) – rosyjski rewolucjonista, poligraf, działacz związków zawodowych.
