Strona:PL Istrati - Żagiew i zgliszcza.djvu/190

nak są obecnie znacznie (bo prawie 2½ raza) wyższe, niż w roku 1913.
 Urzędowy rocznik statystyczny za rok 1927 podaje następujące daty o sytuacji klasy robotniczej:
 Przeciętna płaca miesięczna robotnika we wszystkich gałęziach przemysłu: w roku 1923 — 35 rbl. 30, w roku 1926/27 — 59 rbl. 92. Wzrost jest widoczny. Ale w przeliczeniu na ruble z roku 1913, płaca ta nie wynosi więcej jak 31 rbl. 48. Nominalnie tedy płaca poszło w górę, ale na pewno nie w tym stosunku, co koszty utrzymania i mieszkania (podwyższane czterokrotnie w ciągu 3 lat), tak, że faktycznie, od chwili wybuchu kryzysu zbożowego, płace raczej się obniżyły. Urzędnik pobiera przeciętnie wyższą płacę niż robotnik, — choć co prawda cała masa drobnych funkcjonarjuszy wynagradzaną jest gorzej, niż robotnik wykwalifikowany.
 We większych centrach płace są wyższe, niż na prowincji. Robotnik kwalifikowany zarabia w Moskwie czy w Leningradzie faktycznie jakie sto rubli miesięcznie, niekwalifikowany jakieś 30 rubli.
 Przeciętna płaca robotnika wiejskiego waha się od 10 do 35 rubli-czerwońców miesięcznie. Dzień pracy takiego robotnika w rzeczywistości nie jest ograniczony.
 Bezrobocie. Nie mam pod ręką najświeższej statystyki, ale mimo nieustannego rozwoju przemysłu, bezrobocie w ciągu ostatnich lat wzrosło. Oto kilka cyfr ilustrujących wzrost bezrobocia, na podstawie zapisków, prowadzonych przez 256 giełd pracy od września 1925 do grudnia 1926: ilość