Strona:PL Józef Ignacy Kraszewski-Chata za wsią 195.jpeg

 — A dokądto Janku? — spytał cygan — ja cały dzień szukam ciebie i znaleźć nie mogę.
 — Boś źle szukał, cyganku kochanie — odparł stawiając wór na kamieniu Janek — było mnie szukać gdzie ciecze, gdzie biją, gdzie mokro, gdzie chłodno i głodno, tobyś mnie pewnie znalazł.
 — E! — dziko się rozśmiał Tumry — taką rzeczą powinienem cię był znaleźć u siebie, nie szukając i nie ruszając się z miejsca, bo u nas to wszystko w chacie.
 — Cha! cha! i głód? — spytał Janek.
 — O! i nie dziś... bo już chwała Bogu i chleba nie stało.
 — Cha! cha! — rozśmiał się Janek po swojemu, chuchając w skostniałe ręce. — No! a cóż będzie?
 — Słuchaj Janku, jak ty nie pomożesz, to zginiemy!
 Mały człowieczyna aż się za boki porwał od śmiechu, gdy to usłyszał.
 — Aj! aj! daruj życie — zawołał — dalibóg umrę ze śmiechu, kiedyto i głupi Janek ma się zdać na coś na świecie, oprócz rąbania drzew i noszenia worów z młynów po błocie!