Strona:PL JI Kraszewski Dawisona pierwsze lata w zawodzie dramatycznym Gazeta Warszawska 1888 No221 2C.jpg

w Wilnie często się gorzéj trafiało. Aszpergerowie przyjęli go z radością i przedstawili mu zaraz repertuar, w którym ośm do dziewięciu nowych ról grać mu wypadało. Miało ich początkowo być tylko cztery, w rzeczy saméj ogromna go czekała praca.
 Dnia 6-go czerwca, to jest czwartego po przybyciu do Mińska, Dawison wystąpił raz pierwszy w roli Sternhelma w Pięknéj maseczce. Był to też jego pierwszy występ w Wilnie. Publiczność w teatrze nie była liczna, oklaski dawano oszczędnie i wcale nie w tych miejscach w jakich się ich spodziewać było można. Przy końcu dość nieśmiało i słabo przywołano go. Po raz drugi wystąpił dnia 9-go w Parawiedesie. Grał, o ile sam czuł, tak samo a może lepiéj niż w Wilnie, przyjęcie i zrozumienie gry wielce było odmienne. Przekonał się, że smak tutejszy wymagał napuszonéj deklamacyi, przesadnéj, niegodnéj tego nazwiska; naturalna dykcya szkoły warszawskiéj bladą im się wydawać musiała i słabą. W miejscach najeffektowniejszych panowało chłodne milczenie. Natomiast artysta domorosły Drozdowski (który, nawiasem mówiąc, był tęgo cięty), grając Guisgnaca, strażnika, rolę podrzędną, za kilka płaskich żartów sowite zebrał oklaski. Przenajnędzniejszy Parawiedes (pan Wojciechowski, równie pod hełmem jak poprzedzający) większe też od Dawisona miał powodzenie, zapewne za to, że i roli nie umiał, i grał jak za napaść. Dawison zgryzł się, bo go nawet nie przywołano po roli tak wypracowanéj i utrudzającéj. Aszpergerowie pocieszali jak mogli, opowiadając mu tysiączne przykłady, tegoż samego usposobienia i pojętności publiki tutejszéj.
 Dnia 11-go miano grać Fałszywy wielki ton, wyborną komedyę Toepfera, Dawison wyuczył się dosyć długiéj roli Filippa Strehlena, ubrał się, przysposobił, lecz ponieważ przed rokiem komedya ta była w Mińsku dwa czy trzy razy grana, publiczność tak skąpo się zebrała, że gra świecy nie była warta, teatr został zamknięty.
 W kilka dni potém grał Dawison Wacława