Strona:PL JI Kraszewski Dawisona pierwsze lata w zawodzie dramatycznym Gazeta Warszawska 1888 No233 2C.jpg

opery. Wynagrodziła to sowicie p. Rettich, deklamująca poemat Saphir’a: Der Priester und der Graf. Jako deklamatorka podobała mu się wielce, grającéj jéj nie widział jeszcze. Zakończył występ Thalberg’a, który naówczas był jednym z najulubieńszych wirtuozów fortepianu i którego też nieskończonemi przyjmowano oklaskami.
 Rodzina cesarska, znajdująca się na koncercie, słuchała go z największą uwagą. Dawison uważał, że gdy cesarz Ferdynand I wszedł na salę, przyjęto go oklaskami i okrzykami, ale niedługo trwającemi, lecz gdy Hasselt się pokazała, cała sala trzęsła się od brawów... Sala redutowa, w któréj Akademia ta odbywała się, przepyszném urządzeniem go zdumiała.
 Hrabia Skarbek, ściśle trzymając się słowa swojego, przywiózł z sobą Dawisona, dał mu mieszkanie, lecz zresztą zostawił go zupełnie własnemu przemysłowi, a że musiał i teatra drogie i stół opłacać, bardzo wprędce strach go ogarnął, bo przybył z niewielkim ze Lwowa zapasem, poopłacawszy warszawskie dłużki.
 Na Leopolstadzkim teatrzyku, Nestroj przypomniał żywo Dawisonowi Panczykowskiego. Grano Talisman jego. Roznoszący würstle między aktami chłopacy i na głos wywołujący swój towar... dziwnie mu się wydali.
 Dnia 4-go maja grano w Burgu Werner oder Herz und Welt. Co do ogółu — pisze Dawison, wyznaję, żem się czegoś więcéj spodziewał, — ale miejscami był zachwycony. Anschütz, którego widział raz pierwszy, wydał mu się pełnym szlachetnéj powagi, Löwe nie zrobił na nim wrażenia, nie podobała mu się twarz i figura, gra była miejscami zanadto patetyczną; o pannie Engham powiada, że nigdy nie słyszał takiego organu u kobiety, tak dźwięcznego, mocnego i czystego, tak zdolnego wyraziście oddawać najmniejszy odcień uczucia. „Pan Karol la Roche, notuje Dawison — jeśli (jak się zdaje) w innych rolach nie jest podobnym do tego chytrego assessora Wolff’a, którego dziś przedstawiał — za prawdę musi być wielkim artystą.“ Mowa, chód, poruszenia jego tak były szczególne, tak do samego końca utrzymane, iż Dawison prawie