Strona:PL JI Kraszewski Metamorfozy.djvu/319

bakałarz, który się u stołu nie pokazywał. Był to nauczyciel Hetkowiczów, ten nizko się pokłoniwszy, prosił o posłuchanie u królewicza, na co się on chętnie zgodził.
 — Najjaśniejszy paniczu, szepnął po cichu, znam ja króla Gwoździka i zacną familją waszą, boję się, żebyś tu nie wpadł w zastawioną łapkę. Wiem, że królewna Zrzęda będzie się starać usidlić ciebie, a Hetka mieć za zięcia, ale dopókiś wolny uciekaj z tych miejsc przeklętych. Ja za grzechy moje skazany tu jestem pokutować przez sto lat, ale nikomu nie życzę tego co sam doświadczam, bo się tu dzieją straszne rzeczy. A naprzód, potrzeba ci wiedzieć królewiczu, że Hetka nie dawno sam był włodarzem u króla Faraona i okradłszy go uciekł, królestwo sobie kupił, a sam się królem zamianował, choć jest pochodzenia niewolniczego i jeszcze ma na rękach od żelaza znaki.
 Ludzie ci nie mają serca ani litości, ani sumienia, ale wszedłszy w nowy stan niezręcznie tylko małpują, co im się zda przyzwoitem i wielkiemi słowy plują. Bogactwa ich choć znaczne wszystkie są z pod spodu nieczystem czemś, krwią lub łzą pomazane, a wiadomo, że skarby takie do lat kilkudziesięciu w proch się rozsypują... gdyż krew i łza djamenty przejada. Z tego więc wszystkiego wkrótce smród i proch tylko będzie. Widziałeś ich udających królów bardzo wspaniale i dumnie, ale doma są inni, i ostatni chłop lepszy od nich; a byle na nich nikt nie patrzał, przebierają się w kożuchy i idą walać w błocie. Strzeż się więc królewiczu i uciekaj, dopóki cię nie obałamuci Zrzęda, która tu ma rozum za wszystkich. Litość mnie wzięła nad twą młodością i szyję moją stawiąc przyszedłem cię ostrzedz, nie wydawaj-że mnie, proszę.
 Królewicz obdarzywszy biednego bakałarza uląkł się bardzo i zaraz na świt kazał wszystkim gotować się do drogi, choć był dzień następny przyobiecał zostać. Waligóra i Liziłapa trochę się starali wstrzymać go, ale woli ulegli, bo Rumianek był gwałtowny i co raz powiedział od tego nie ustąpił. Do dnia ruszyli z zamku,