wszystkiem, co rzadkie, co błyszczące i cudowne, produkuje on mało w dziedzinie sztuki. Eklektyczny (możnaby nawet powiedziéć: oportunistyczny) bada piękno więcéj, aniżeli go kocha lub wytwarza.
Nie stworzył on nic oryginalnego, a najuczeńsze jego studya doprowadziły do pstréj architektury i do polichromicznéj rzeźby[1].
Lada dzień ujrzymy na jednéj z przyszłych wystaw jaką chryzoelefantyczną[2] Pallas Athene, inaugurującą nową erę.
Dla ozłocenia rzemiosła, opromienionego artystyczną politurą, pozakładano szkoły rysunku, na wzór rzymskich, istniejących za Piusa IX w tak zwanych „Scuole notturne”.
Anglia pierwsza otworzyła nową drogę, inne narody poszły za jéj przykładem.
Znakomite modele ornamentacyi porozwieszano na ścianach wszystkich szkółek wioskowych niemieckich, ułatwiając uczniom wszystkich rzemiosł naukę rysunku.
Czy doda im ona gustu i natchnienia?
Być może...
W ogóle reforma podobna wydać musi pożądane owoce, wątpimy jednak, czy
