Strona:PL Jana Kochanowskiego dzieła polskie (wyd.Lorentowicz) t.2 130.jpeg

Pan twego przedsięwzięcia z łaską nie przyjmował,
 I przejazd był niepewny, a tyś się frasował.
Przejazd niepewny, bowiem na morzu północnem
 Temi czasy król duński pływał z wojskiem mocnem,
Czekając na sąsiada, chciałby się skosztować,
 Komu każe silny Mars i szczęście panować.
Zwyciężył wieczny wyrok i nieszczęście twoje,
 Żeś ty, o zacny Hrabia, nie pomniąc na swoje
Nieprzezpieczeństwo, przedsięś wsiadł w okręt wysoki:
 Miłość rządziła, która nie cierpi odwłoki.
Trzykroć z portu na morze nawa wychodziła,
 Trzykroć zasię do brzegu nazad się wróciła;
Poszła potem przezdzięki^[1], ryjąc morskie wały,
 A żagle roztoczone pochop^[2] z wiatru brały.
Jeszcze były wieczorne nie zagasły zorze,
 Kiedy nieuśmierzony wicher wpadł na morze.
Szum powstał i gwałtowna z wierzchu niepogoda,
 Wały za wałmi pędzi poruszona woda;
Krzyk w okręcie, a chmury nocy przydawają,
 Świata nie znać, wiatry się sobie sprzeciwiają,
Usiłuje Zachodny przeciwko Wschodnemu,
 Usiłuje Południ przeciw Północnemu.
Morze huczy, a nawę miecą nawałności,
 Raz się zda, jako w przepaść pojźrzeć z wysokości,
A kiedy się zaś wały rozstępują, ani
 Miasta widać wielkiego^[3] z głębokiej otchłani.
Piasek z wodą się miesza, a w poboczne ławy
 Bije szturm niebezpieczny, nawa żadnej sprawy

1. przemocą, gwałtem.
2. pęd, bieg.
3. Gdańska.