Strona:PL Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Na Skalnem Podhalu T.4.djvu/101

Ta strona została skorygowana.

— Je cie dyabli wzieni! — pado babie. — Tu jedne noc tąńc, tu pote cały dzień rób, jédz telo co nic, a na drugom noc zaś figluj, a pote znowa ku pługu?! Je dyby jo sie haw cysto piéknie zdar!
Wzion, sjon kosule, zruciéł gacie napośród izby, hip ku oknu, fuk sparom w pole! Leci ku hłopu, w doline.
Hłopisko se przi watrze lezy, fajke pokurzuje.
Zacudował sie, kie dyabła ujźrał.
— Tuś?
— Hawek — pado dyaboł. — Podź pod wante!
— Ze jako? Nie wytrzimies tyk trzok dni? — śmieje sie hłop.
— Podź pod wante — pado dyaboł, nie radzi do niego nic.
— Cyś tak do wyhipka leciał, co ani przegwarzić nimozes? — pyto sie hłop.