Strona:PL Klonowic-Flis to jest spuszczanie statków Wisłą.djvu/061

Ta strona została uwierzytelniona.

199.   Jeżynowy kierz, wetując swej straty
Hamuje ludzi, chwyta ich za szaty:
Chodzisz, pry, z mego sukna w nowej szacie,
Spraw mi się bracie.[1]
200.   A tak, byś nie był szyprze nurkiem owym
I nietoperzem i krzem jeżynowym,
Spuszczaj swe własne i to się dzierz[a] miary
Kładąc towary.[2]
201.   Pomału[b] tedy do szczęścia przystępuj,
A szukając go z granic nie występuj.
Wszak powiedają[c], iż kto napomalej[d],
Ten zajdzie dalej.[3]
202.   Patrzmy na dzieci, gdy się uczą pływać;
Niż poczną o swej mocy nurt przebywać,
Pod piersi pęcherz abo[e] korek ścielą
Niż się ośmielą[f].[4]
203.   Potem[g] na głębią tą i ową plecą
Ochotnie płynąc[h] w bystrej wodzie miecą,

  1. T. M. dzierż.
  2. B. po mału.
  3. M. powiadają.
  4. M. naypomaley.
  5. M. albo.
  6. M. Tr. nim się ośmielą.
  7. B. M. i Tr. potym.
  8. B. płynąć.
  1. Wetować co albo czego, nadgradzać szkodę, utratę. Hamuje, zatrzymuje. Jest to wyraz z niem. tak jak hamulec. W Prusach Zachodnich zamiast hamulec mówią czołga. Pry, prawi, mówi, łacińskie ait, inquit, przy przytaczaniu wyrazów innej osoby. Spraw mi się, wytłumacz mi się, zkądeś wziął sukno do swojej szaty.
  2. Spuszczaj swe własne, spławiaj nie za pożyczone lecz za własne pieniądze kupione towary. Porównaj tytuł: Flis albo spuszczanie. Dzierzcie się miary, trzymać się, zachowywać miarę; nie wszystko na raz spuszczaj, bo w złej przygodzie straciłbyś wszystko od razu; porów. w. 187, 188 i 191. Kładąc scil. na statek.
  3. Pomału tedy do szczęścia przystępuj, zwolna i ostróżnie chciej się stać bogatym. Z granic scil. ostróżności. Kto napomalej ten zajdzie dalej, przysłowie; Fredro Adag. 8, powoli najdalej zajdziesz.
  4. Chłopcy i dziś jeszcze wałki z sitowia lub pęcherzy kilka pod piersi ścielą (biorą), chcąc się nauczyć pływać. Wałki z korku nie używane, bo za drogie.