Stary zwyczaj skautowy każe mieć na chuście zawiązany węzeł by pamiętać, iż w każdym dniu trzeba spełnić dobry uczynek względem bliźnich. Po dokonaniu dobrego uczynku węzeł na chuście rozwiązuje się. Ale gdy chusty nie nosi się zimą czy ze względu na ubranie, drużyny ustanawiają mały znaczek, znany tylko wtajemniczonym. Po dokonaniu w ciągu dnia dobrego czynu można ten znaczek drużyny wpiąć w klapę marynarki. W ten sposób poznają chłopcy tych, którzy już coś dobrego zdziałali.
Kuligiem z „laufrem” na czele, trzymając pochodnię, pędzimy w las. Na oszronionym drzewku przyczepiliśmy świeczki. W ciszy mroźnego wieczoru łamiemy się opłatkiem. Płoną świeczki pośród ciemnych lub oszronionych drzew. Potem chwytamy się za ręce. Hej, Kolęda, kolęda!
Z poza krzaków wychodzi św. Mikołaj. Wygłasza przemówienie do wszystkich zebranych a potem wręcza podarunki, które przedtem wszyscy powkładali mu do worka. Po rozdaniu tych podarunków, wśród których jest wiele złośliwych darów, (np. tekturowe zelówki dla największego łazika, drut do spodni dla eleganta itd.) składa się na kocu przywiezione jedzenie i każdy je co chce z tej masy jedzenia. Potem długim