Wstrząśnięcie rękoma przyjaciół, „dobranoc“ i wszyscy mówiąc półszeptem, idą do namiotów.
Sygnał trąbki, gong lub róg ogłaszają nocną ciszę.
Oto obozowy dzień.
Zwyczaj skautów francuskich wymaga by na początku obozu kapłan mówił tę oto modlitwę.
„Bóg, Pan nasz jest wśród obozu Waszego“. „Dlatego też obóz wasz będzie świętym. Módlmy się. Boże Wszechmogący i Wieczny, Któryś przez czterdzieści lat nie chciał mieć na ziemi innego sanktuarium jak uświęcony namiot ludu izraelskiego, racz wnieść namiot Twój wśród harcerzy, którzy są również Twoim ludem. Oddal od naszego obozu wszelkie nieszczęście i grzech wszelki.
Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Amen.“
Wieczorem, gdy księżyc wschodzi (o ile oczywiście jest) drużynowy zarządza zbiórkę i chłopcy na jego znak biegną na wyścigi do rzeki i myją się. Woda mająca właściwości oczyszczające nie tylko pod względem fizycznym, ale i duchowym — zmyć powinna wszelkie dawne urazy i niechęci. Druży-