Ta strona została uwierzytelniona.
LXVIII.
Ten niech tworzy samorodnie,
Kogo coś do krwi ubodnie!
Ty żyj zwykle i wygodnie!
Wszystkie twórcze swe marzenia
Pokasuj z dniem ożenienia.
Dom masz — to ideał mienia!
Masz schronisko w burz i słot dnie,
Śpisz do syta, jesz nie głodnie...
Jedno zło znasz: reform zbrodnie!
Czegoś wyrzec się, zarzucić,
Dochód zmniejszyć, budżet skrócić,
Sen, żer, pój... To może smucić!
Żyj więc, — miej! Ducha pochodnię
Zapalą ci niezawodnie
Ludy zachodnie, lub wschodnie!
Twórczych zmagań się, mozoleń —
Uporczywy trud wyzwoleń
Na kark przyszłych złóż pokoleń!
