Strona:PL Lope de Vega - Don Felix de Mendoza.djvu/92

Ta strona została przepisana.
Hrabia.

Gotuy się więc do przyięcia narzeczonego — Król tego chce, i ty posłuszną mu bydź musisz. (odchodzi).

SCENA  VI.
ELWIRA, HIPOLITA i BEATRIXA.
Elwira.

Jestże stałość iaka, któraby cios tak smutny wytrzymać mogła?

Hipolita.

Prawdziwie Pani, nieszczęścia twoie litość we mnie wzbudzaią.

Elwira.

O srogie przeznaczenie! czyliż nie dość utracić Don Felixa? trzeba ieszcze abym opuszczała Aragonią, abym była połączoną z nieznaiomym cudzoziemcem?

Hipolita.

Bądź cierpliwa Elwiro! może to Król...

Elwira.

Nie będę i tak mniéy nieszczęśliwą...