Strona:PL Maria Konopnicka-Poezye T. 3 202.jpg

CHRYZYP.

Hymnem na cześć Amfitryty...^[1]

HEJTON.

Patrz, patrz, jak stąpa...

CHRYZYP.

 Jak potrząsa brodą...

ANTYKLEJ.

Jak kozioł, kiedy go na ołtarz wiodą.

CHRYZYP.

Przechodzi...

HEJTON.

 Przeszedł...

ANTYKLEJ.

 Jak kolka...

CHRYZYP.

 Jak czkawka...

HEJTON.

I nie uronił ni strzępka, ni skrawka
Z swoich sentencyj.

TYMON.

 Mój mistrzu! Jak sądzisz,
Kto też najlepiej byt świata tłómaczy
Z tych wielkich dawnych i nowych brodaczy?^[2]

ATENOGENES.

Żadnemu nie wierz, a pewno nie zbłądzisz.
Komu tu wierzyć?... O, biedny ty, Greku!

1. T. j. wody. Amfitryte, córka Okeana, siostra Nereid, matka rzek, u Hezyoda małżonka Pozejdona — bóstwo wodne.
2. T. j. filozofów, którzy nie trzymając się mody golenia, zapuszczali brody.