Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/17

zmordowanej, nader produkcyjnej i zmierzającej świadomie do celu, by móc nagromadzić ten jedyny w swym rodzaju materjał. To też treściwszych i obejmujących równie długi przeciąg czasu historji chorób, lub bardziej szczegółowych danych o życiu pacjentów w takiej obfitości, jak u Laehra, nigdzie się już nie znajdzie.
 Wielką zaletą materjału jest i to, że historje chorób, w których zachowano czysto opisową metodę i zarejestrowano w sposób podmiotowy objawy kliniczne, kilka dziesiątków lat prowadzone były przez tego samego obserwatora. Autorzy nie byli więc, jak to się przeważnie dzieje, nowicjuszami lub samoukami w tej dziedzinie, lecz doświadczonymi klinicystami, którzy, znając chorych od początku cierpienia, każdą zmianę stanu tem łatwiej spostrzec mogli. Pozatem interesowano się przypadkami przewlekłemi w równej mierze, jak ostremi, skutkiem czego historje chorób od początku do końca wyróżniają się obfitą i jasną treścią, równomierną drobiazgowością. Osobę chorego uwzględniano jako jednolitą całość, w wywiadach zaś przedstawiano jego charakter, temperament i wogóle cenne dane o życiu przed początkiem psychozy, tak, że nawet lżejsze zboczenia, występujące już jako objawy choroby umysłowej, wyraźniej stwierdzić można.
 Materjal, który mnie upoważnił do wyprowadzania wniosków, jest więc nietylko najstarszy,