Ta strona została skorygowana.
Voix qui revenez, bercez-nous, berceuses voix...
Z „KANTYLEN“.
Głosy powrotne, senne, kołyszcie mię w sny:
Przygasłe zwrotki zdarzeń, co znikły w rozwiei,
I jasne dzwonki mułów na skręcie alei!
— Głosy dawne, pamiętne, kołyszcie mię w sny.
Wonie, upójcie wy mnie, wonie dawnych dni:
Zapachy skryte w świeżem run rozkosznych żniwie,
Ciał bursztynie, ciał piżmo, warg-goździków dziwie!
— Wonie, upójcie wy mnie, wonie dawnych dni.
O tym brzasku zimowym i mrocznym, skowronek,
O tym brzasku zimowym zmilkł skowronek-dzwonek
— Głosy powrotne, senne, kołyszcie mię w sny.
Jak dawno ścięto lilie w ogrodzie, i róże,
I kosaćce nad brzegiem wód w posępnej chmurze.
— Wonie, upójcie wy mnie, wonie dawnych dni.
JEAN MORÉAS. FUNÉRAILLES. III.
