gma theologicum... Quo jure ineffabilis pluralitas divinarum personarum in unitate essentiae nullatenus contradicat vulgato principio per se noto, quae sunt eadem inter se. etc., Viennae Austr. 1717 2 v. f. Niektóre propozycje tego dzieła uznane były w Rzymie, jako przeciwne nauce teologicznej i z tego powodu ociągano się z udzieleniem kapelusza kardynalskiego autorowi. Drugie dzieło C’a: Vita abscondita seu speciebus eucharisticis velata (Romae 1728 f.), traktuje o N. Sakram., o ofiarze i kapłaństwie Nowego Przymierza. — 2. y Joye Llanos Franciszek Ksawery, bp Kadyksu (1819—1824), potém arcybp Sewilli (od r. 1825), przez Leona XII, na konsystorzu d. 13 Mar. 1826 r., mianowany kardynałem, kapelusz kardynalski otrzymał dopiero z rąk Grzegorza XVI (28 Lut. 1831 r.). Stając w obronie praw kościelnych, za ministerium Martinez de la Rosa został ze swej stolicy wygnany do Alicante; wrócony ztamtąd (1844), um. 1847 r. X. W. K.
Ciołek, v. Cyołek, łac. Vitellius, v. Vitellio. 1. Erazm, opat mogilski (Clarae Tumbae, Mogiła pod Krakowem); poseł od Zygmunta I kr. pol. w r. 1531 do Pap. Klemensa VII, z prośbą o potwierdzenie ugody ślubnej między Jerzym (Olelkowiczem) księciem Słuckim i Heleną (Radziwiłówną) i Bullae provincialis (ob.). Theiner, Monum. Pol. II. 484—485, cf. 482. — 2. Tegoż imienia bp płocki, podobno z miejskiego stanu, z ojca niewiadomego; chodząc z lutnią, przybył raz na dwór Aleksandra, naówczas jeszcze w. ks. litew., później króla pol. Aleksander polubił młodzieńca i dał koszta na edukację. Erazm ukończył akademję krakowską i bonońską, otrzymał kanonję krakowską (Łętowski Katalog II 127), został proboszczem, kapituły wileńskiej, w tym charakterze od swego protektora, jako w. ks. litew., jeździł do Rzymu z obedjencją do Pap. Aleksandra VI. Mowa miana z tej okazyi 31 Mar. 1501 r. (ap. Theiner II 277) tak się Papieżowi podobała, że osobnym listem (8 Czer. 1501 r.) w. księciu za posła podziękował, a mówcę uczynił protonotarjuszem apostolskim (ib. s. 288). W Rzymie Er. otrzymał zdaje się święcenia kapłańskie, bo mamy dyspensę papiezką dla niego ab interstitiis z d. 20 Maja 1501 r. (ib. 287), zatém z czasu jeszcze, kiedy był w Rzymie i późniejsze listy papiezkie do w. ks. lit. i bpa wileńskiego odbierał. Powracając z Rzymu, sprowadził relikwje dla Miednik i Łucka, jako też wyrobił kilka przywilejów dla kapituły wileńskiej (ib. 288—297), za co kapituła wywdzięczając się, nadała mu pewne dochody, którą to darowiznę Papież Juljusz II potwierdził (7 Maja 1504, ib. s. 287). Po przeniesieniu Wincentego Przerębskiego (29 Listop. 1503) z katedry płockiej na kujawską, w tymże dniu Papież zamianował Erazma bpem płockim (ib. 299). A że Papież tytułuje go w nominacji „kanonikiem włocławskim“ (gdy w poprzednich listach jest „praepositus vilnensis)“ i sekretarzem królewskim, ztąd wnosić możemy, że Aleksander, objąwszy tron polski (1501 r.), ulubieńcowi swemu wyrobił kanonję włocławską, aby mu w koronie pol. dać bpstwo. Zostawszy bpem, Erazm znów pojechał z obedjencją od Aleksandra, już jako króla polskiego, do Juljusza II i miał mowę d. 10 Mar. 1505 r. (drukowana ap. Theiner ib. 300 i osobno p. t. Oratio in praestita obedientia solenni SS. D. N. Julio II Papae etc., Romae 1505), za co Papież kazał (13 Maja 1505) mu dać kanonję krakowską, pozwalając przy tém trzymać scholasterję włocławską i kanonię poznańską (ib. 304). Podczas tego poselstwa Erazm pozyskał
