Strona:PL Ołtarzyk polski katolickiego nabożeństwa.djvu/075

Ta strona została przepisana.

Ora pro nobis Deum, Alleluja.

V. Gaude et laetare Virgo Maria, Alleluja,
R. Quia surrexit Dominus vere, Alleluja.

Módl się za nami do Pana Boga, Alleluja.

W. Wesel się i raduj się Panno Maryo, Alleluja.
O. Iż zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.



Nieszpory II.

V. Deus in adjutorium meum intende.
R. Domine ad adjuvandum me festina.
Gloria Patri et Filio
et Spiritui sancto;
sicut erat in principio
et nunc et semper
et in saecula saeculorum, Amen.
Alleluja.


A.

Panu mojemu rzekł Pan Bóg odwieczny:
Siądź przy mym boku na zawsze bezpieczny.
Twych nieprzyjaciół nabawiwszy trwogi,
Mocą najwyższą rzucę pod twe nogi.

Berło Syonu, mego zamieszkania,
Berło szczęśliwe twego panowania.
Wznosić cię będzie po ziemi bezpiecznie,
Wśród nieprzyjaciół byś królował wiecznie.

W dzień ten radosny świetnj twojéj chwały,
Gdy na twym tronie zasiądziesz wspaniały.
Lud twój wybrany, który cię powita,
Okryje ziemię jak rosa obfita.

Przysiągł ci Pan Bóg, Stwórca tego świata,
Przysiągł: że będziesz w nieskończone lata.
Najwyższym zawsze i wszechmocnym Panem,
Jak Melchizedek, królem i kapłanem.

Bóg sam przy twoim boku zawsze będzie,
Twoim utarczkom aby sprzyjał wszędzie.
W dzień swego gniewu poniszczy panięta
Moc jego, ziemskie króle i książęta.

Chwała Ojcu i Synowi,
świętemu także Duchowi,
Niech będzie zawsze stateczna,
teraz i na wieki wieczna.


B. Hymn.

Już słońce wschodzi ogniste (patrz na str. 119)


C. Magnificat.

Wielbij duszo moja Pana,
Któraś od niego wybrana,
I wesel się w Bogu twoim,
Co jest Zbawicielem moim.

Wejrzał on z swojéj stolicy
Na pokorę służebnicy.
I po wszystkie wieki czczoną
Chce ją mieć błogosławioną.

Moc najwyższa mię wsławiłą,
Kiedy dla mnie uczyniła
Cuda nigdy niepojęte,
Któréj imię zawsze święte.

A litość od pokolenia
Do pokoleń i zbawienia
Tych, co się Boga lękają,
I Panem go swym uznają.

Wszechmocny Pan nieśmiertelną
Moc swą okazał i dzielną,
Gdy myśli pysznych rozproszył,
I dumne serca pokruszył.

Bohaterów dumnomężnych
Gdy strącił z tronu potężnych,
A pokornych wyprowadził
I na tronach ich osadził.

Gdy ubogich bogactwami
Dom napełnił i skarbami
A pogardził bogatymi,
I zrównał ich z ubogimi.