Strona:PL Reymont-Ziemia obiecana. T. 1 092.jpg

 — Bum-Bum, zaśpiewaj majufes, bo się żydy kłócą.
 — König, ty jesteś mój przyjaciel, ale ja ze smutkiem widzę, żeś ty coraz głupszy. Tobie już w brzuch głowa wlazła. Ja się o ciebie bardzo boję. Panowie, on się tak pasie, że jemu niedługo własna skóra nie wystarczy, on się w nią nie zmieści, ho, ho.
 Śmiech gruchnął ogólny, ale König nie odezwał się, popijał piwo i wpatrywał się w światła nieprzytomnemi oczami, siedział bez surduta, z rozpiętym kołnierzykiem u koszuli.
 — Wróćmy doktorze do kobiet — zaczął Feluś do sąsiada, który z opuszczoną na piersi brodą siedział i wykręcał ustawicznie i niezmordowanie wąsiki blond i co chwila nerwowym ruchem otrzepywał klapy surduta i wpychał w rękawy dosyć brudne mankiety.
 — Dobrze, to jest ważna kwestya, choćby z punktu socyalno-psychologicznego.
 — To jest żadna kwestya. Znasz pan chociażby jedną porządną kobietę?
 — Panie Feliksie, pan jesteś pijany, co pan wygadujesz! Ja panu tutaj w Łodzi pokażę setki najlepszych, najzacniejszych, najrozumniejszych kobiet — krzyczał wyrwany z apatyi, podskakując na krześle i z błyskawiczną szybkością otrzepując sobie klapy.
 — To pewno pańskie pacyentki, pan je powinieneś chwalić.
 — Z punktu socyalno-psychologicznego biorąc to, co pan mówisz, jest...
 — Z każdego boku jest to prawda, jest to cztery razy prawda. Pan mi dowiedź, że jest inaczej.
 — Mówię przecież panu.