Strona:PL Tadeusz Chrostowski-Parana.pdf/172

bez wysiłku dopędzał ją, chwytał za uszy, topił pod wodą i wyciągał na brzeg.
 Każde polowanie ma swój urok, na mnie jednak ten rodzaj polowania sprawiał niezbyt miłe wrażenie, szczególniej, gdy rozlegał się rozpaczliwy głos schwytanego zwierzęcia, łudząco podobny do głosu męczonego dziecka.
 Pośród ptaków na nazwę zwierzyny zasługują kusaki (Tinamidae). Większy ich rodzaj — kuropatwa-kusak, lub kusak rudy (Rhynchotus rufescens) — zamieszkuje wyłącznie bagniste błonia, ożywiając w godzinach wieczornych pustkowie pięknym donośnym głosem. Polowanie odbywać się może jedynie przy pomocy wyżła, który zwierzynę tropi i „wystawia“, zupełnie jak u nas kuropatwy. Lot tych ptaków jest nader ciężki i powolny, to też stanowią doskonały cel do strzału; jedynie grząskie moczary, wśród których zwierzyna przebywa, utrudniają polowanie. Brazyljanie nie posiadający umiejętności strzelania wlot ptaków, z polowania tego nie korzystają, aczkolwiek doskonałe, nader delikatne i jakby przezroczyste mięso stanowi łakomy i pożądany kąsek. Jak wszystkie kusaki, kuropatwy te niosą przepiękne, jakby polerowane, jaja, które składają wprost na ziemi. Po zniesieniu jaj dalsza opieka przechodzi na samca, który je wysiaduje, z czego korzystając płocha samiczka wchodzi powtórnie w związki małżeńskie. Nie-